Pol De Vos, arts en mewerker van het Instituut voor Marxistische Studies geeft uitleg bij de workshop over 'Revolutie in de praktijk, successen en problemen van de Missiones'.
Waarom je interesse als arts voor wat er aan de hand is in Venezuela?
Tijdens de Sandinistische revolutie in de jaren ’80 heb ik een zestal jaar als arts gewerkt in Nicaragua. Die revolutie ging ten onder, in de eerste plaats omwille van de agressie van de Verenigde Staten. Terug in België heb ik me gespecialiseerd in volksgezondheid en de organisatie van gezondheidszorg, en ik werk nu sinds zo’n 15 jaar rond dat thema in Latijns-Amerika.
In de jaren ’90 was het al privatisering en liberalisering wat de klok sloeg. Ook in de gezondheidssector. De gevolgen waren rampzalig. Toen was vooral Cuba een uitzondering op de regel. Vanuit mijn werk op het Instituut voor Tropische Geneeskunde heb ik kunnen meewerken aan de uitbouw van de Cubaanse gezondheidsdiensten en de aanpassing aan die nieuwe, vaak moeilijke tijden.
En dan was er Chavez in Venezuela. De nieuwe grondwet van 1999, de duidelijke keuze voor sociale ontwikkeling, de Missiones,… Zijn sociale politiek gaf een stevige steun aan de alfabetisering, de wijkontwikkeling en ook aan de idee dat goede en gratis gezondheidsdiensten noodzakelijk en mogelijk waren. In 2003 maakten 20.000 Cubaanse artsen de ‘Mision Barrio Adentro’ mogelijk: gratis gezondheidszorg van goede kwaliteit, dicht bij de mensen, en samen met de mensen.
Aangezien de uitbouw van openbare gezondheidsdiensten mijn studieterrein is, kon ik niet anders dan de nieuwe wind in Venezuela van dichtbij te gaan opvolgen.
Wat kunnen de deelnemers aan de workshop over de Missiones verwachten?
Eind oktober was ik voor het laatst in Venezuela. Alessandra Moonens die samen met mij die workshop geeft, woonde en werkte er dit jaar gedurende 6 maand als basisarts.
We willen een overzicht geven van wat die sociale politiek van Chavez precies inhoudt, en wat ze betekent voor de mensen in de wijken.
Maar we geven ook aan dat niet alles van een leien dakje loopt. Er is de voorbije 10 jaar héél wat bereikt, maar de problemen zijn enorm. Vanuit onze eigen ervaring willen we tonen hoe complex zo’n revolutie verloopt. Tegengestelde visies over hoe het verder moet, corruptie, opportunisme, een inefficiënte staat… De gezondheidszorg is hiervan een duidelijk voorbeeld, en dat willen we meer in detail uitwerken. Soms zou je er wanhopig van worden…
En toch is de balans positief. Chavez heeft mogelijk gemaakt dat de mensen zich steeds meer gaan organiseren, en dus zelf opkomen voor hun rechten. Veelal met steun van de staat, maar regelmatig ook tegen bepaalde staatsstructuren en verantwoordelijken in.
Wie zich afvraagt wat de begrippen ‘klassentegenstellingen’ en ‘klassenstrijd’ vandaag precies betekenen, kan er in Venezuela een heel concreet beeld van krijgen…
Tijdens de Sandinistische revolutie in de jaren ’80 heb ik een zestal jaar als arts gewerkt in Nicaragua. Die revolutie ging ten onder, in de eerste plaats omwille van de agressie van de Verenigde Staten. Terug in België heb ik me gespecialiseerd in volksgezondheid en de organisatie van gezondheidszorg, en ik werk nu sinds zo’n 15 jaar rond dat thema in Latijns-Amerika.
In de jaren ’90 was het al privatisering en liberalisering wat de klok sloeg. Ook in de gezondheidssector. De gevolgen waren rampzalig. Toen was vooral Cuba een uitzondering op de regel. Vanuit mijn werk op het Instituut voor Tropische Geneeskunde heb ik kunnen meewerken aan de uitbouw van de Cubaanse gezondheidsdiensten en de aanpassing aan die nieuwe, vaak moeilijke tijden.
En dan was er Chavez in Venezuela. De nieuwe grondwet van 1999, de duidelijke keuze voor sociale ontwikkeling, de Missiones,… Zijn sociale politiek gaf een stevige steun aan de alfabetisering, de wijkontwikkeling en ook aan de idee dat goede en gratis gezondheidsdiensten noodzakelijk en mogelijk waren. In 2003 maakten 20.000 Cubaanse artsen de ‘Mision Barrio Adentro’ mogelijk: gratis gezondheidszorg van goede kwaliteit, dicht bij de mensen, en samen met de mensen.
Aangezien de uitbouw van openbare gezondheidsdiensten mijn studieterrein is, kon ik niet anders dan de nieuwe wind in Venezuela van dichtbij te gaan opvolgen.
Wat kunnen de deelnemers aan de workshop over de Missiones verwachten?
Eind oktober was ik voor het laatst in Venezuela. Alessandra Moonens die samen met mij die workshop geeft, woonde en werkte er dit jaar gedurende 6 maand als basisarts.
We willen een overzicht geven van wat die sociale politiek van Chavez precies inhoudt, en wat ze betekent voor de mensen in de wijken.
Maar we geven ook aan dat niet alles van een leien dakje loopt. Er is de voorbije 10 jaar héél wat bereikt, maar de problemen zijn enorm. Vanuit onze eigen ervaring willen we tonen hoe complex zo’n revolutie verloopt. Tegengestelde visies over hoe het verder moet, corruptie, opportunisme, een inefficiënte staat… De gezondheidszorg is hiervan een duidelijk voorbeeld, en dat willen we meer in detail uitwerken. Soms zou je er wanhopig van worden…
En toch is de balans positief. Chavez heeft mogelijk gemaakt dat de mensen zich steeds meer gaan organiseren, en dus zelf opkomen voor hun rechten. Veelal met steun van de staat, maar regelmatig ook tegen bepaalde staatsstructuren en verantwoordelijken in.
Wie zich afvraagt wat de begrippen ‘klassentegenstellingen’ en ‘klassenstrijd’ vandaag precies betekenen, kan er in Venezuela een heel concreet beeld van krijgen…
No hay comentarios:
Publicar un comentario